Translate this site

ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ -ΠΑΤΑΤΕΣ ΣΤΟ ΚΙΛΚΙΣ


Εχθροί / Αμπέλι




Αγρότιδες ή Καραφατμέ ή Κοφτοσκούληκα / Agrotis segetum, Agrotis ypsilon

Ερίνωση / Colomerus vitis

Ευδεμίδα / Lobesia botrana

Θρίπας αμπέλου / Drepanothrips reuteri

Θρίπας της Καλιφόρνια / Frankliniella occidentalis

Καστανή εσχάρωση / Brevipalpus lewisi

Κίτρινος Τετράνυχος / Eutetranychus carpini

Κοινός Τετράνυχος (κίτρινος) / Tetranychus spp.

Κόκκινος τετράνυχος / Panonychus ulmi

Κοκκοειδή αμπελιού / Eulecanium corni, Pulvinaria vitis

Νηματώδης / Tylenchulus semipenetrans, Tylenchulidae

Οτιόρρυγχος / Otiorrhynchus ligustici

Οτιόρρυγχος / Otiorrhynchus spp.

Τζιτζικάκια / Empoasca flavescens, E. decipiens, E. libyca, Eupteryx atropunctata

Τσιγαρολόγος / Byctiscus betulae

Τυλιγάδι ή Πυραλίδα της αμπέλου / Sparganothis pilleriana

Φυλλοξήρα / Viteus vitifolii

περισσότερα

Ψευδόκοκκος / Planococcus citri

περισσότερα

Εχθροί / Ακτινίδιο/ Βαμβακάδα ροδακινιάς


Pseudalacaspis pentagona
Pseudalacaspis pentagona (συν. Diaspis pentagona)
Diaspididae, Κοκκοειδή, Ημίπτερα-Homoptera

Προσβάλλει την ροδακινιά, βερικοκιά, κερασιά, δαμασκηνιά, ακτινιδιά, μουριά, καρυδιά και καλλωπιστικά δένδρα.

Ζημιά

Το κοκκοειδές αυτό εμφανίζεται συνήθως στον κορμό και στα κλαδιά και η εικόνα της προσβολής είναι μια πυκνή βαμβακώδης αποικία. Το κοκκοειδές απομυζά χυμούς και σε περιπτώσεις σοβαρής προσβολής μπορεί να προκαλέσει την ξήρανση κλαδιών ή και ολόκληρων των δένδρων.

Σπανιότερα προσβάλλει καρπούς, αλλά όταν αυτό γίνεται, π.χ. στα ροδάκινα προκαλεί κόκκινες κηλίδες που μειώνουν σημαντικά την εμπορική τους αξία ως επιτραπέζια ή προκειμένου για εξαγωγές.

Εχθρός

Τα νεαρά θηλυκά έχουν κιτρινωπό ασπίδιο και από κάτω από αυτό το σώμα τους είναι αχλαδόσχημο, πορτοκαλοκίτρινο. Στην περίοδο ωοτοκίας το σώμα τους γίνεται στρογγυλό και το ασπίδιο υπόλευκο.

Τα αρσενικά άτομα είναι μικρότερου μεγέθους, με ασπίδιο μακρόστενο, με παράλληλες πλευρές και χρώμα λευκό με σκούρα κίτρινη κηλίδα.
Τα ενήλικα αρσενικά είναι πτερωτά με χρώμα ρόδινο ή πορτοκαλί.

Τα θηλυκά φέρουν τα ωά κάτω από το ασπίδιο και το χρώμα τους διαφέρει ανάλογα με το φύλο. Από τα πορτοκαλόχρωμα ωά προκύπτουν αρσενικά άτομα, ενώ από τα λευκά ωά προκύπτουν θηλυκά άτομα.

Παρατηρείται επίσης στις αποικίες να συγκεντρώνονται κατά ομάδες άτομα του ίδιου φύλου.

Συμπληρώνει 3 γενεές το χρόνο.
Διαχειμάζει ως ενήλικο θηλυκό. Μέσα της άνοιξης ωοτοκεί και οι έρπουσες κινητές μορφές εμφανίζονται τον Μάϊο-Ιούνιο.
Οι γενεές διαδέχονται η μία την άλλη ανά 1-1,5 μήνα μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Τα θηλυκά πριν διαχειμάσουν συζεύγνυνται.

Αντιμετώπιση

Για την αντιμετώπισή του συστήνεται να ακολουθούνται οι οδηγίες των Γεωργικών Προειδοποιήσεων.

Το κατάλληλο στάδιο επέμβασης είναι όταν υπάρχουν οι έρπουσες κινητές μορφές, που είναι ευαίσθητες στα εντομοκτόνα.

Εχθροί / Φουντουκιά




Ρυγχίτης / Rhynchites (Coenorrhinus) cribripennis

Σε καρπούς ελλιάς

 περισσότερα

Φυλλορύκτες / Phyllonorycter blancardella, Phyllonorycter corylifoliella, Leucoptera malifoliella, Lyonetia clerkella

περισσότερα

Εχθροί / Φιστικιά



Ρυγχίτης / Rhynchites (Coenorrhinus) cribripennis

Ρυγχίτης
Rhynchites (Coenorrhinus) cribripennis
Curculionidae, Κολεόπτερα
Έντομο της Αν.Μεσογείου και προσβάλλει μόνο την ελιά.

Ζημιά

Κατατρώγει τα τρυφερά φύλλα, τις ταξιανθίες, τους τρυφερούς βλαστούς και τους καρπούς. Στους τελευταίους εμφανίζονται μεγάλες ακανόνιστες κηλίδες με τη μορφή κρατήρα. Σε περίπτωση έντονης προσβολής προκαλείται πτώση των νεαρών καρπών και παραμόρφωση των φύλλων. Επιπλέον στις κηλίδες αναπτύσσεται δευτερογενής προσβολή από το Prolasioptera berlesiana και από το Camarosporium dalmatica, που επιτείνουν την καταστροφή του καρπού.

Εχθρός

Το έντομο είναι ρυγχοφόρο, χρώματος καστανοκόκκινου και καλύπτεται από χνούδι στη νωτιαία περιοχή. Συμπληρώνει μια γενεά ανα δύο έτη. Διαχειμάζει ως ανεπτυγμένη προνύμφη στο έδαφος τον πρώτο χειμώνα και σαν ακμαίο στο έδαφος τον επόμενο. Την άνοιξη εξέρχεται και αρχίζει να τρέφεται από τα φύλλα και τις τρυφερές κορυφές. Αργότερα μετακινείται στους καρπούς, όπου τρυπά τον πυρήνα που δεν έχει ξυλοποιηθεί ακόμα και τρέφεται από το γαλακτώδες ενδοσπέρμιο. Τον Ιούλιο τα θηλυκά ωοτοκούν στον ξυλοποιημένο πυρήνα μη προσβεβλημένων καρπών και οι εκκολαπτόμενες προνύμφες τον διατρυπούν και τρέφονται από το εσωτερικό του. Το φθινόπωρο, όταν έχουν ολοκληρώσει την ανάπτυξή τους ανοίγουν τρύπα στον καρπό, εξέρχονται και πέφτουν στο έδαφος, όπου νυμφώνονται. Εκεί παραμένει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι ή τις αρχές του επόμενου φθινοπώρου. Γίνεται η νύμφωση και η ενηλικίωση τον χειμώνα, όπου θα διαχειμάσουν.

Αντιμετώπιση

Στις περιοχές όπου εμφανίζονται συχνά προσβολές από ρυγχίτη, συστήνονται ψεκασμοί με κατάλληλα εντομοκτόνα αμέσως μετά την άνθηση, την εποχή που εξέρχεται από το έδαφος. Επίσης, η καλλιέργεια του εδάφους συντελεί στη μείωση των πληθυσμών του ρυγχίτη, δεδομένου ότι μεγάλο μέρος του βιολογικού του κύκλου είναι μέσα στο έδαφος. Σε περιοχές που το έντομο εμφανίζει πληθυσμιακές εξάρσεις, θα πρέπει να δημιουργηθεί σύστημα παγίδευσης των τέλειων εντόμων κατά την πρώτη τους εμφάνιση την άνοιξη (π.χ. τίναγμα των κλάδων νωρίς το πρωϊ και συλλογή των ενηλίκων που πέφτουν σε κατάλληλο ύφασμα).

 

Φυλλοδέτες / Archips rosanus, Adoxophyes orana


Φυλλοδέτες
Archips rosanus, Adoxophyes orana
Archips rosanus
(συν. Cacoecia rosana)
Tortricidae, Λεπιδόπτερα

Είναι είδος πολυφάγο και προσβάλλει κυρίως τη μηλιά και την αχλαδιά, αλλά και την ροδακινιά, την κερασιά, την φιστικιά.

Συμπληρώνει 1 γενεά το χρόνο. Διαχειμάζει στο στάδιο του ωού στον φλοιό των δένδρων και την άνοιξη εξέρχονται οι νεαρές προνύμφες. Το χρώμα τους μεταβάλλεται ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξής τους από κιτρινωπό στην αρχή σε πράσινο λαδί και γκριζοπράσινο στο τελευταίο στάδιο.
Αρχικά εγκαθίστανται στους εκπτυσσόμενους οφθαλμούς και στη συνέχεια μετακινούνται στο φύλλωμα. Η χαρακτηριστική εικόνα της προσβολής είναι η «φωλιά» από τμήματα του φύλλου που δημιουργεί με συνδεδεμένα μετάξινα νήματα, που εκκρίνει η προνύμφη. Εκεί μέσα αναπτύσσεται και νυμφώνεται.
Αρχές καλοκαιριού εξέρχονται τα ακμαία (πεταλούδες) που ωοτοκούν στο φλοιό των δένδρων. Τα ωά είναι πράσινα και τοποθετούνται σε ομάδες σχηματίζοντας ωόπλακες, που καλύπτονται και προστατεύονται από διαφανή ουσία.
Τα ακμαία διαφέρουν στην εμφάνιση ανάλογα με το φύλο. Τα θηλυκά έχουν περισσότερο ανοιχτόχρωμες πτέρυγες, από τα αρσενικά.

Adoxophyes orana
(συν. Adoxophyes reticulana συν. Capua reticulana)
Tortricidae, Λεπιδόπτερα

Έχει 3-4 γενεές το χρόνο.
Διαχειμάζει ως προνύμφη δεύτερης ή τρίτης ηλικίας, κάτω από φύλλα που είναι κολλημένα στο φλοιό, ή απευθείας στις ρωγμές αυτού μέσα σε ακανόνιστες αλλά πυκνές μετάξινες φωλιές. Οι προνύμφες επαναδραστηριοποιούνται τέλη Μαρτίου-αρχές Απριλίου και κατευθύνονται προς τους εκπτυσσόμενους οφθαλμούς, συνδέοντας στη συνέχεια βλαστούς και άνθη με μετάξινα νήματα. Εκεί νυμφώνονται και το Μάιο εμφανίζονται τα ακμαία (πεταλούδες). Οι προνύμφες αυτής της πρώτης γενεάς κατευθύνονται προς τις βλαστικές κορυφές, όπου στην κάτω επιφάνεια του φύλλου, κατασκευάζουν μετάξινους σωλήνες μέσα στους οποίους ζουν. Μπορεί να ενώσουν περισσότερα φύλλα μεταξύ τους ή να τα συστρέψουν μεμονωμένα, χωρίς ωστόσο να σχηματίζουν ένα κανονικό περιτύλιγμα. Στη συνέχεια κατευθύνονται στα χαμηλότερα φύλλα, που μπορεί να τα συνδέσουν με μετάξινα νήματα στην επιφάνεια των καρπών. Η δεύτερη πτήση έχει μέγιστο συνήθως μέσα Ιουλίου.

Οι προνύμφες της δεύτερης γενεάς προσβάλλουν τους καρπούς, όπου προκαλούνται φαγώματα, συνήθως επιφανειακά, που μπορεί όμως να είναι και βαθύτερα. Στα ακμαία υπάρχει πολύ έντονος φυλετικός διμορφισμός στα χρώματα και στο μέγεθος. Οι πρόσθιες πτέρυγες του αρσενικού έχουν χρώμα κίτρινο, ωχρο-κοκκινωπό με ένα διάκριτο σχέδιο κόκκινο καφέ . Το χρώμα των πτερύγων των θηλυκών είναι καφέ μαύρο με ένα σχέδιο ανοιχτόχρωμο. Οι οπίσθιες πτέρυγες έχουν χρώμα γκρίζο ανοιχτό στο αρσενικό και γκρίζο σκούρο στο θηλυκό. Τα ωά έχουν σχήμα φακοειδές. Τοποθετούνται στα φύλλα σε ωοπλάκες που αριθμούν 4-16 ωά. Αμέσως μετά την ωοτοκία έχουν χρώμα κίτρινο λεμονιού και στη συνέχεια εντονότερο κίτρινο και γυαλιστερό.

Η προνύμφη έχει χρώμα που ποικίλλει : κίτρινο πρασινωπό, πράσινο λαδί ή πράσινο σκούρο, με μικρές τριχοφόρες περιοχές κίτρινου χρώματος. Η κεφαλική κάψα και η προθωρακική πλάκα είναι μαύρες στις νεαρές προνύμφες και καστανές στις ώριμες.

Αντιμετώπιση

Συστήνεται να ακολουθούνται οι οδηγίες των Γεωργικών Προειδοποιήσεων

 

Φυλλορύκτες / Phyllonorycter blancardella, Phyllonorycter corylifoliella, Leucoptera malifoliella, Lyonetia clerkella

 


Φυλλορύκτες
Phyllonorycter blancardella, Phyllonorycter corylifoliella, Leucoptera malifoliella, Lyonetia clerkella

Πρόκειται για Λεπιδόπτερα μικρόσωμα, γι’ αυτό και ονομάζονται και Μικρολεπιδόπτερα. Προσβάλλουν κυρίως τη μηλιά και αχλαδιά και δημιουργούν στοές στα φύλλα, που διαφέρουν ανάλογα με το είδος. Ανάλογα με την ένταση της προσβολής μπορεί να δημιουργηθούν νεκρώσεις στα φύλλα, ακόμη και πτώση τους.

Phyllonorycter blancardella (συν. Lithocoletis blancardella)
Gracillariidae, Λεπιδόπτερα

Συμπληρώνει 3-4 γενεές το χρόνο.
Διαχειμάζει στο στάδιο της χρυσαλλίδας μέσα στη στοά στα πεσμένα στο έδαφος ή και μερικώς παραχωμένα φύλλα. Η πρώτη πτήση πραγματοποιείται τον Απρίλιο, συνήθως πριν ή κατά τη διάρκεια της άνθησης της μηλιάς. Από τα ωά που έχουν εναποτεθεί στην κάτω επιφάνεια των φύλλων εκκολάπτονται οι προνύμφες, εισχωρούν αμέσως μέσα σ’ αυτά, όπου ορρύσσουν στοά. Αυτή φαίνεται σαν ένα σημείο του ελάσματος του φύλλου ελαφρώς ανασηκωμένο (υπό μορφή λαδιάς), ωοειδούς ή τετραγωνικού σχήματος. Από την τέταρτη ηλικία και μετά οι προνύμφες μεταβάλλονται και προσβάλλουν την ανώτερη ζώνη του παρεγχύματος, διατρεφόμενες από δρυφρακτοειδές παρέγχυμα. Εξωτερικά οι στοές έχουν χρώμα ωχρό πράσινο και χαρακτηρίζονται από μικρές ανοιχτές υποεπιδερμικές κηλίδες, που αντιστοιχούν στα νύγματα των προνυμφών (εικόνα μωσαϊκού). Ταυτόχρονα η στοά λόγω της μετάξινης ύφανσης της προνύμφης, συρρικνώνεται στην κάτω επιφάνεια και ανασηκώνεται στην επάνω, παίρνοντας σχήμα πτυχής. Έτσι παίρνει το όνομα πτυχονόμιο.
Στο τέλος της ανάπτυξής της η προνύμφη, κατασκευάζει στο εσωτερικό της στοάς, ένα μικρό και λεπτό βομβύκιο που την απομονώνει από τα περιττώματα.
Η χρυσαλλίδα εξέχει ελαφρώς από την κάτω πλευρά των στοών. Η δεύτερη πτήση του έτους παρατηρείται τον Ιούνιο, ενώ η τρίτη και η τέταρτη συχνά επικαλύπτονται ξεκινώντας από τον Ιούλιο μέχρι το Σεπτέμβριο.
Στο ακμαίο οι πρόσθιες πτέρυγες έχουν χρώμα λευκό και επάνω σε αυτές διακρίνονται κάποιες κοκκινοκάστανες γραμμώσεις.
Οι οπίσθιες πτέρυγες είναι στενές και διαθέτουν αρκετούς κροσσούς. Στη θέση ανάπαυσης αυτές οι μικρές πεταλούδες προσλαμβάνουν μια χαρακτηριστική όρθια θέση στηριζόμενες επάνω στους πρόσθιους πόδες.
Οι προνύμφες είναι δύο τύπων. Ο πρώτος τύπος είναι στενός και πεπλατυσμένος. Δεν φέρει πόδες ούτε ψευδόποδες. Τρέφεται από τον χυμό των κυττάρων (πλασμοφάγος). Ο δεύτερος τύπος, που εμφανίζεται με την έναρξη της 4ης ηλικίας, είναι κανονική κάμπια χρώματος κίτρινου, με στρογγυλοποιημένη και μικρή κεφαλή. Η αγγειακή ραχιαία γραμμή είναι ευδιάκριτη. Τρέφονται από το δρυφρακτοειδές παρέγχυμα (ιστοφάγος).

Phyllonorycter corylifoliella (συν. Lithocoletis corylifoliella)
Gracillariidae, Λεπιδόπτερα

Συμπληρώνει 3-4 γενεές το χρόνο.
Διαχειμάζει ως ώριμη προνύμφη σε μια φάση που προηγείται αμέσως του σταδίου της νύμφωσης (προπλαγγόνα, όχι χρυσαλλίδα όπως το Ph. blancardella).
Οι προνύμφες διαχειμάζουν στα πεσμένα στο έδαφος φύλλα, μέσα σε μια στοά καλυμμένη με μετάξινα νημάτια και γεμάτη από κόκκους περιττωμάτων.
Η χρυσαλλίδωση πραγματοποιείται την επόμενη άνοιξη μέσα στο Μάρτιο. Τα ακμαία της πρώτης γενεάς εμφανίζονται τον Απρίλιο. Τα θηλυκά τοποθετούν τα ωά στην επάνω επιφάνεια του φύλλου. Οι προνύμφες εισχωρούν απευθείας μέσα σ’αυτό και τρέφονται με τον πασσαλώδη ιστό, που βρίσκεται αμέσως κάτω από την επιδερμίδα. Σχηματίζονται στοές που έχουν την μορφή επιμήκους πλάκας, ακανόνιστης και μεγάλων διαστάσεων (20 x 25 mm), χρώματος λευκού, γκρίζου ή καφέ αργυρού και διαφανούς. Μέσα σ’ αυτή την ευρεία στοά μπορούμε να παρατηρήσουμε, ανασηκώνοντας την επιδερμίδα, ένα δεύτερο πιο μικρό κελί (περίπου 10 mm) και πιο βαθύ, σκαμμένο σε βάθος μέσα στον πασσαλώδη ιστό.
Από την τρίτη ηλικία οι προνύμφες μεταβάλλονται και συνεχίζουν να τρέφονται από αυτόν τον ιστό. Η στοά ωστόσο είναι ορατή μόνο στην επάνω επιφάνεια των φύλλων. Στη συνέχεια στο εσωτερικό των στοών σχηματίζονται οι χρυσαλλίδες από την οποίες τον Ιούνιο εξέρχονται τα ακμαία (πεταλούδες) που θα ξεκινήσουν τη δεύτερη γενεά. Οι άλλες δύο γενεές εξελίσσονται στο διάστημα από τέλη Ιουλίου μέχρι τέλη Οκτωβρίου. Οι στοές διαχείμασης είναι διαφορετικές, από εκείνες των προηγούμενων γενεών σε σχήμα και κατασκευή. Οι προνύμφες που θα διαχειμάσουν ενώνουν με δύο μετάξινα νημάτια τις άκρες της στοάς και έτσι με την πίεση διπλώνει το φύλλο, ώστε να προστατεύεται η στοά.

Στα ακμαία το χρώμα των πρόσθιων πτερύγων είναι κοκκινωπό με ανταύγειες μεταλλικές και λευκή διακόσμηση. Σε αυτό το είδος υπάρχουν επίσης προνύμφες δύο τύπων. Εκείνες του πρώτου τύπου είναι άποδες, πεπλατυσμένες με κεφαλή τριγωνικού σχήματος. Εκείνες του δεύτερου τύπου είναι κανονικές κάμπιες, κιτρινωπές.

Leucoptera malifoliella (συν. Leucoptera scitella, συν. Cemiosfora scitella)
Lyonefiidae, Λεπιδόπτερα

Έχει 4 γενεές το χρόνο.
Διαχειμάζει συνήθως στον κορμό (κάτω από το φλοιό) ως χρυσαλλίδα κλεισμένη σε βομβύκιο, που συγκρατείται από μετάξινα νημάτια σχήματος Η. Μπορεί να διαχειμάσει ακόμη και στα πεσμένα στο έδαφος ξερά φύλλα ή στους στύλους στήριξης. Την άνοιξη όταν έχουν αναπτυχθεί τα φύλλα της μηλιάς ξεκινούν οι πτήσεις και η ωοτοκία. Τα ωά προσκολλώνται στην κάτω επιφάνεια των φύλλων και οι εκκολαπτόμενες προνύμφες εισχωρούν αμέσως μέσα στο φύλλο. Οι προνύμφες όταν εγκατασταθούν κάτω από την επιδερμίδα του φύλλου, αρχίζουν τη δραστηριότητά τους, ορύσσοντας στοές κυκλικά στο φύλλο, που προσλαμβάνουν τη μορφή σπείρας που παίρνει καστανό χρώμα. Οι αναπτυγμένες προνύμφες εξέρχονται και κρέμονται με μετάξινα νημάτια, μέχρι να βρουν ένα μέρος για τη χρυσαλλίδωσή τους, που μπορεί να πραγματοποιηθεί σε κάθε όργανο του φυτού, ακόμη και στους καρπούς.
Η δεύτερη πτήση του έτους, εκδηλώνεται στις αρχές καλοκαιριού (Ιούνιο). Οι επόμενες γενεές επικαλύπτονται.
Οι προνύμφες της τελευταίας γενεάς μεταφέρονται σε μεγάλο αριθμό, κρεμασμένες από τα μετάξινα νήματα, προς τον κορμό ή τους μεγάλους βραχίονες, όπου μετά το σχηματισμό του χαρακτηριστικού βομβυκίου διαχειμάζουν σαν χρυσαλλίδες.

Ο χρωματισμός των ακμαίων είναι ανοιχτός γκρίζος-αργυρομεταλλικός. Ο θώρακας, η κοιλία και οι πρόσθιες πτέρυγες έχουν τον ίδιο χρωματισμό. Αυτές οι τελευταίες παρουσιάζουν, στο ακραίο περιθώριο ορισμένες λευκές κηλίδες σε σχήμα «κόμματος», χωρισμένες από μια διακόσμηση φαιού χρώματος. Οι κροσσοί των πτερύγων είναι πολύ αναπτυγμένοι στις άκρες και στα πλάγια της κάτω πλευράς τους. Οι οπίσθιες πτέρυγες είναι στενές, γκρίζου αργυρού ομοιόμορφου χρώματος με πυκνούς κροσσούς.
Η προνύμφη είναι κοντόχοντρη, γκριζοπράσινη, ενώ όταν πλησιάζει στη νύμφωση γίνεται καστανή. Η αγγειακή γραμμή έχει πράσινο χρώμα και είναι ευδιάκριτη.

Lyonetia clerkella
Lyonetiidae, Λεπιδόπτερα

Έχει 2-3 γενεές το χρόνο. Προσβάλλει την μηλιά και την κερασιά.
Διαχειμάζει ως ακμαίο και δραστηριοποιείται την άνοιξη όταν έχουν αναπτυχθεί τα φύλλα της μηλιάς. Το θηλυκό ωοτοκεί στην κάτω επιφάνεια των φύλλων και εισάγει με τον ωοθέτη του κάθε ωό ξεχωριστά. Η νεαρή προνύμφη είναι ανοιχτοπράσινη, εισέρχεται αμέσως στο φύλλο και ορύσσει οφιοειδή στοά. Η στοά σιγά-σιγά παίρνει καστανό χρώμα. Η αναπτυγμένη προνύμφη είναι καστανόχρωμη και για να νυμφωθεί εξέρχεται από το φύλλο, μετακινείται σε άλλο και υφαίνει βομβύκιο στην κάτω επιφάνειά του. Οι γενεές είναι επικαλυπτόμενες. Στα ακμαία οι πρόσθιες πτέρυγες είναι λευκές λαμπερές, με καστανή κηλίδα στην κορυφή και καστανές σκούρες εγκάρσιες γραμμές. Οι οπίσθιες πτέρυγες είναι στενές, γκριζωπές με πυκνούς κροσσούς.

 

Εχθροί / Αμυγδαλιά





Ανάρσια / Anarsia lineatella



Καρπόκαψα ροδακινιάς / Grapholitha molesta


Πράσινη αφίδα της ροδακινιάς / Myzus persicae


Ρυγχίτης / Rhynchites (Coenorrhinus) cribripennis


Φυλλορύκτες / Phyllonorycter blancardella, Phyllonorycter corylifoliella, Leucoptera malifoliella, Lyonetia clerkella

Εχθροί / Αγγουράκι Πυρηνοτρήτης



Prays oleae
Hyponomeutidae, Λεπιδόπτερα
Ζημιά

Προσβάλλονται φύλλα, άνθη και καρποί από διαφορετικές γενεές του εντόμου. Στα φύλλα παρατηρούνται τεσσάρων ειδών στοές: νηματοειδής (πρωτογενής), σχήματος C (δευτερογενής), βοθρίο (τριτογενής – στρογγυλή), ακανόνιστου σχήματος – ανοικτή. Παρατηρούνται επίσης φύλλα συνδεδεμένα με μετάξινα νημάτια, όταν η προνύμφη ετοιμάζεται να νυμφωθεί. Στις ταξιανθίες τα κατεστραμμένα άνθη είναι επίσης συνδεδεμένα με μετάξινα νημάτια. Οι προσβεβλημένοι από τις προνύμφες καρποί ξηραίνονται, μαυρίζουν και πέφτουν («πιπέρι» = καρποί 4-6 χιλιοστά, «καλογρί» = καρποί 8-10 χιλιοστά) τον Ιούνιο-Ιούλιο (θερινή πτώση) και αργότερα τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο κατά την έξοδο των ώριμων προνυμφών (φθινοπωρινή πτώση).

Εχθρός

Ο πυρηνοτρήτης συμπληρώνει 3 γενεές το χρόνο. Διαχειμάζει ως προνύμφη φυλλόβιας γενεάς μέσα στις στοές που ανοίγει στα φύλλα, όπου υφίσταται 4 εκδύσεις (Σεπτέμβριος-Φεβρουάριος).

Προνύμφη 1ης ηλικίας » πρωτογενής στοά
Προνύμφη 2ης ηλικίας » δευτερογενής στοά
Προνύμφη 3ης ηλικίας » τριτογενής στοά
Προνύμφη 4ης ηλικίας » ανοικτή στοά

Η προνύμφη της τελευταίας ηλικίας κυκλοφορεί ελεύθερα στο φύλλωμα και προσβάλλει τις βλαστικές κορυφές και οφθαλμούς της ελιάς.

Τελικά συνδέει τα προσβεβλημένα όργανα με μετάξινα νήματα και σχηματίζει βομβύκιο, όπου χρυσαλλιδώνεται. Από τέλη Μαρτίου και όλο τον Απρίλιο εμφανίζονται τα ακμαία της ανθόβιας γενεάς. Τα θηλυκά ωοτοκούν στον κάλυκα κατά προτίμηση κιτρινοπράσινων, κλειστών ανθέων ελιάς («κρόκιασμα»). Οι εκκολαπτόμενες προνύμφες εισέρχονται στο άνθος και τρέφονται από το εσωτερικό του. Τα προσβεβλημένα άνθη συνδέονται με νημάτια, όπου η προνύμφη χρυσαλλιδώνεται. Τον Ιούνιο εμφανίζονται τα ακμαία της καρπόβιας γενεάς και τα θηλυκά ωοτοκούν στον κάλυκα νεαρών καρπών με γαλακτώδες ενδοσπέρμιο (όχι ξυλοποιημένο). Οι εκκολαπτόμενες προνύμφες εισέρχονται από τον ποδίσκο στην σάρκα και προχωρούν στον πυρήνα από το εσωτερικό του οποίου τρέφονται. Κατά την είσοδό τους τραυματίζουν τον ποδίσκο ή τις αγγειώδεις δεσμίδες που τον συνδέουν με τον νεαρό καρπό, ο οποίος σταματά να αναπτύσσεται, ξηραίνεται απότομα ή βαθμιαία, ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξής του, μαυρίζει και τελικά πέφτει («πιπέρι», «καλογρί»). Τον Σεπτέμβριο ολοκληρώνεται η ανάπτυξη των προνυμφών, οπότε ανοίγουν τρύπα στον πυρήνα κι εξέρχονται, σχηματίζουν βομβύκιο και χρυσαλλιδώνονται επάνω στο δένδρο. Κατά την έξοδό της η προνύμφη τραυματίζει τους ιστούς στο σημείο πρόσφυσής τους στον ποδίσκο και οι καρποί πέφτουν. Όταν ο καρπός έχει πέσει σε νεαρό στάδιο η ώριμη προνύμφη εξέρχεται και νυμφώνεται στο έδαφος. Τα θηλυκά ακμαία της φυλλοφάγου γενεάς ωοτοκούν στα φύλλα κι οι εκκολαπτόμενες προνύμφες εισέρχονται στο εσωτερικό και σχηματίζουν τις στοές.

Αντιμετώπιση

Συνιστώνται ψεκασμοί εναντίον της ανθόβιας γενεάς στο «κρόκιασμα» και εναντίον της καρπόβιας γενεάς στο «σκάγι» και σύμφωνα με τις Γεωργικές Προειδοποιήσεις.
Ακμαίο του πυρηνοτρήτη
Κατεστραμμένος πυρήνας ελιάς μετά από προσβολή από την προνύμφη της καρπόβιας γενεάς του πυρηνοτρήτη. Διακρίνονται τα περιττώματα της προνύμφης.
Προσβολές φύλλων ελιάς από προνύμφες της φυλλόβιας γενεάς του πυρηνοτρήτη. Διακρίνονται από αριστερά οι χαρακτηριστικοί τυποί προσβολών στα φύλλα: νηματοειδής στοά – στοά τύπου C – βοθρίο.
Χαρακτηριστική «τρύπα» εξόδου στο «κοτσάνι» της ελιάς από την προνύμφη της καρπόβιας γενεάς του πυρηνοτρήτη.

Εκτροφή σαλιγκαριών: πόσο κοστίζει, τι προσέχουμε, τι αποφεύγουμε για μία σίγουρη επένδυση


Τα σαλιγκάρια ήταν μέρος της διατροφής του ανθρώπου από τα προϊστορικά χρόνια. Και γιατί όχι, αφού είναι πλούσια σε πρωτεΐνες (12-16%) και σίδηρο (45-50 mg/Kg), χαμηλά σε λιπαρά και περιέχουν σχεδόν όλα τα αμινοξέα που χρειάζεται ο άνθρωπος.
Η Εκτροφή των Σαλιγκαριών
Πλεονεκτήματα:
  • Είναι φιλική στο περιβάλλον. Μπορεί να γίνει και στην αυλή μας αν θέλουμε
  • Έχει χαμηλό αρχικό κόστος και λίγα εργατικά
  • Υψηλότερα εισοδήματα. Τα σαλιγκάρια έχουν πιο ποιοτικό “κρέας” άρα πουλιέται πιο ακριβά.
Μειονεκτήματα:
  • Το κλίμα της περιοχής. Μερικές περιοχές μπορεί να είναι κατάλληλες για καλλιέργεια, ενώ άλλες όχι.
  • Η αγορά. Πριν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για σαλιγκάρια, πρέπει πρώτα να βρούμε την αγορά να τα πουλήσουμε.


Απαιτήσεις καλλιέργειας
Κλιματικοί παράγοντες:
Τα σαλιγκάρια είναι ευαίσθητα στις αλλαγές στην ατμοσφαιρική υγρασία και θερμοκρασία. Αν οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες τότε πέφτουν ως γνωστό σε λήθαργο και σταματούν να αναπτύσσονται. Αν η θερμοκρασία είναι μικρότερη από 5 ή μεγαλύτερη από 30 oC τότε τα σαλιγκάρια πέφτουν σε λήθαργο, το ίδιο συμβαίνει αν η ατμοσφαιρική υγρασία πέσει κάτω από 70-75%.
  • Κατάλληλες θερμοκρασίες: 25-30 oC με ελάχιστη διαφορά μεταξύ θερμοκρασιών μέρας και νύχτας
  • Φωτοπερίοδος: 12 ώρες σε φως και 12 ώρες στο σκοτάδι
  • Ατμοσφαιρική Υγρασία: 75-95%
Κατάλληλες τοποθεσίες για καλλιέργεια
Πρέπει να λάβουμε υπόψη τους εξής παράγοντες:
  • Μικροκλίμα της περιοχής
  • Ταχύτητα και κατεύθυνση του ανέμου
  • Σύσταση του εδάφους
  • Ασφάλεια των σαλιγκαριών μας (από ασθένειες, αρπακτικά)
Μικροκλίμα: Προσπαθούμε να έχουμε όσο το δυνατόν τις κλιματικές απαιτήσεις που αναφέρονται πιο πάνω. Αν όχι τότε πρέπει να δημιουργήσουμε εμείς τις συνθήκες, που φυσικά αυξάνει το κόστος. Για να μειώσουμε το κόστος επιλέγουμε περιοχές με αυξημένη δενδρώδη βλάστηση (π.χ. κοντά σε δασώδη περιοχή) όπου υπάρχει περισσότερη υγρασία. Περιοχές όπως ο κάμπος καλύτερα να αποφεύγονται, διαφορετικά είναι απαραίτητη η χρήση συστημάτων τεχνητής βροχής.
Άνεμος: Ο άνεμος αυξάνει την απώλεια υγρασίας για αυτό πρέπει να προστατέψουμε τα σαλιγκάρια μας από αυτόν. Μπορούμε να φυτέψουμε δεντρά γύρω από την φάρμα μας, προστατεύοντας έτσι τα σαλιγκάρια από τον άνεμο, αλλά θα βελτιώσουν και το μικροκλίμα (προστασία από τον ήλιο και την βροχή).
Σύσταση του Εδάφους: Πρώτο, το ασβέστιο που αποτελείται το κέλυφος του σαλιγκαριού, το παίρνει όχι μόνο από την τροφή, αλλά και από το έδαφος. Δεύτερο, τις ανάγκες τους για νερό τις ικανοποιούν από το έδαφος και τρίτο Τα σαλιγκάρια γεννάνε εντός του εδάφους. Για τους παραπάνω λόγους το έδαφος πρέπει να είναι ελαφρύ, με υψηλές συγκεντρώσεις σε ασβέστιο και εδαφική υγρασία. Η εδαφική υγρασία πρέπει να είναι γύρω στο 80%.
Αποφεύγουμε:
  • Τα βαριά εδάφη που κατακρατούν νερό, αλλά και τα πολύ αμμώδη εδάφη που αφυδατώνονται εύκολα, απαιτείται μια μέση κατάσταση
  • Τα πολύ όξινα εδάφη επειδή επηρεάζουν τον σχηματισμό του κελύφους. Τα όξινα εδάφη μπορεί να βελτιωθούν με την χρήση ασβέστη (~pH=7)
Προτιμούμε:
Εδάφη πλούσια σε οργανική ουσία. Γενικά αν τα εδάφη μας είναι κατάλληλα για τομάτες και φυλλώδη λαχανικά, τότε είναι κατάλληλα και για σαλιγκάρια.
Τύποι εκτροφής
Εκτατική καλλιέργεια: Υπαίθρια, σαλιγκάρια ελευθέρας βοσκής
Ημι-εντατική καλλιέργεια: Η γέννηση των αυγών και η εκκόλαψη τους γίνεται σε ελεγχόμενα περιβάλλοντα. Όταν τα σαλιγκάρια γίνουν 6-8 εβδομάδων μεταφέρονται υπαίθρια.
Εντατική καλλιέργεια: Κλειστού τύπου, π.χ. σε πλαστικά τούνελ, θερμοκήπια ή κτίρια στα οποία ελέγχουμε το μικροκλίμα.
Άσχετα με τον τύπο εκτροφής προαπαιτούνται μερικές συνθήκες:
  • Καλό σφράγισμα στο εκτροφείο. Τα σαλιγκάρια πάντα βρίσκουν τρόπο για να δραπετεύσουν.
  • Ευρύχωρο εκτροφείο. Στενάχωρο εκτροφείο σημαίνει μεγαλύτερη πιθανότητα να αρρωστήσουν τα σαλιγκάρια μας. Κατάλληλες διαστάσεις είναι αυτές που είναι μεγαλύτερες από 100 σαλιγκάρια ανά τετραγωνικό μέτρο όταν τα σαλιγκάρια είναι μικρά και 7-10 όταν αυτά είναι έτοιμα για αναπαραγωγή.
  • Εκτροφεία με εύκολη πρόσβαση. Γιατί απλά θα γίνονται πιο εύκολα οι εργασίες
  • Καλή προστασία από έντομα και αρπακτικά.
Τροφή
Εντατική καλλιέργεια: Τα σαλιγκάρια τρέφονται κυρίως με φυτά που φυτεύουμε εντός του εκτροφείου, κυρίως για αυτό τον σκοπό.
Ημι-εντατική και Εντατική καλλιέργεια: Παρέχουμε στα σαλιγκάρια τροφή από εξωτερική πηγή.
Είδη διατροφής
Αποφεύγουμε:
  • Φυτά με τριχωτά φύλλα
  • Φυτά που παράγουν τοξίνες
Προτιμούμε:
Ραδίκια, Ηλίανθος, Μαρούλι, Μηδική, Τριφύλλι και γενικά Φυτά με τρυφερά φύλλα. Ιδιαίτερα όταν τα σαλιγκάρια είναι νεαρά γιατί τρέφονται με διπλάσια ποσότητα από ότι τα ενήλικα. Προτείνεται η φύτευση σπανακιού για το λόγο ότι συγκομίζεται περισσότερο από μια φορά, μειώνοντας μειώνοντας με αυτό τον τρόπο το κόστος παραγωγής.
Αρπακτικά, παράσιτα και ασθένειες
Πρέπει να προσέχουμε από:
  • Ποντίκια – Αρουραίους
  • Βατράχια – Φρύνους (Μόνο νεαρά σαλιγκάρια)
  • Κοράκια – Τσίχλες
  • Πάπιες – Γαλοπούλες
  • Σαύρες – Φίδια
Για προστασία φτιάχνουμε δίχτυ γύρω από το εκτροφείο και τοποθετούμε την περίφραξη καλά μέσα στο έδαφος. Επιπλέον τοποθετούμε δίχτυ στην κορυφή του εκτροφείου.
Παράσιτα
Συνήθως το Alluaudihella flavicornis που μοιάζει πάρα πολύ με την οικιακή μύγα. Η καλύτερη προστασία είναι η τοποθέτηση πλαστικού νάΰλον πάνω από το εκτροφείο. Επίσης μερικοί νηματώδης παρασιτούν τα σαλιγκάρια.
Ασθένειες
Βακτηριακές ασθένειες που προκαλείται από το Pseudomonas. Προκαλεί εντερική μόλυνση και διαδίδεται πάρα πολύ γρήγορα όταν τα σαλιγκάρια είναι σε πυκνούς πληθυσμούς.
Μυκητολογικές ασθένειες που προκαλούνται από το Fusarium. Παρασιτεί τα αυγά και ακολούθως αυτά παρουσιάζουν ένα κόκκινο-καφέ μεταχρωματισμό.


Κόστος εγκατάστασης
  • Αγορά μάνες (μία φορά)
  • Σπόροι για φύτεμα
  • Υλικά εγκατάστασης (μία φορά)
  • Τεχνογνωσία – Επίβλεψη
Το συνολικό κόστος μπορεί να ανέλθει μέχρι και τα 4500 ευρώ το στρέμμα ανάλογα με την έκταση που θέλουμε να καλλιεργήσουμε (Περισσότερα στρέμματα, μικρότερο κόστος ανά στρέμμα)
Εξαγωγές σαλιγκαριών
Κυρίως στην Γαλλία. Άλλες σημαντικές αγορές είναι η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, ο Καναδάς, η Ελβετία, η Ιαπωνία, η Σουηδία, η Αυστρία, η Δανία και η Νότιος Αφρική.
Ανταγωνισμός
Ο ανταγωνισμός προέρχεται από Τουρκία, Ρουμανία, Αλγερία, Τυνησία, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη και Κίνα.

E-mail:


Name:



E-mail:



Comment:








e-mail elefsid@gmail.com